MALARSTWO PORTRETOWE
W tej kategorii mieści się zatem malarstwo portretowe przeszłości, którego dalszym ciągiem we współczesności są m.in. usiłowania fotograficznej samoidentyfikacji i samodokumentacji, jak u Lucasa Samara- sa, czy daremne próby rekonstrukcji przeszłości własnej i cudzej, jak Christiana Boltaskiego, czy tworzenie intencjonalnie gromadzonych zbiorów przedmiotów, jak Maus-Museum Claesa Oldenburga. Mieści się w niej także i historyczny pejzaż i weduta, jak również sceny rodzajowe, czego przedłużenie dzisiaj odnaleźć można w hiperrealistycznych obrazach Roberta Cottinghama czy Richarda Estes lub Do- na Eddy albo w scenach z trójwymiarowymi atrapami ludzi Duane Hansona czy Johna de i Andrea.